Wróciłem i przeczytałem moje życzenia i stwierdziłem, że są one identyczne z moimi teraz

Ta sprawa przypomina mi mądrość jednego z moich profesorów podczas rezydencji. Czołowy radiolog swoich czasów ostrzegł, że „Pierwsze dziesięć tysięcy prześwietleń klatki piersiowej jest łatwe”. Wtedy był zdziwiony, ale po zinterpretowaniu dobrze ponad dziesięciu tysięcy prześwietleń klatki piersiowej, rozumiem, co miał na myśli. Jestem bardziej niż wcześniej świadoma tego, czego mogę przegapić. Stworzyło to dziwną kombinację wiedzy i niepewności. Kiedy niepewność mnie pokonuje, wyobrażam sobie cienie na promieniach rentgenowskich i zalecam skanowanie CAT, aby „wykluczyć masę”. Czasami łapię raka. Ale częściej niż nie, zgłaszam fałszywe alarmy, utrudniając pacjentowi i marnując środki.

Inwestorzy opcyjni mogą unikać transakcji, które są niskie na plusie i wysokie na minusie. Radiolodzy nie mają takiego luksusu. Zapłacili zaledwie 10 dolarów za prześwietlenie klatki piersiowej, z wielomilionową nagrodą za brak raka i rosyjską ruletką za błędy percepcyjne, radiolodzy po prostu zalecą więcej skanów CAT, zamiast ryzykować deklarując, że prześwietlenie jest ” normalna.” Koszt netto takich wyroków dla społeczeństwa to ponad 16,7 miliona dolarów.

Saurabh Jha, MD, jest radiologiem i można się z nim skontaktować na Twitterze @RogueRad. Ten artykuł pierwotnie ukazał się na Blogu Opieki Zdrowotnej i na KevinMD.com.

Według badań kanadyjskich wprowadzenie limitów refundacji pasków do pomiaru stężenia glukozy we krwi nie miało wpływu na częstość wizyt na oddziałach ratunkowych (SOR) z powodu hipoglikemii lub hiperglikemii ani na średnie poziomy hemoglobiny A1c.

Według Tary Gomes ze szpitala St. Michael’s Hospital w Toronto i współpracowników w głównym punkcie końcowym odsetek wizyt na oddziale ratunkowym z powodu hipoglikemii zmniejszył się o 38,8% u osób w wieku poniżej 65 lat i zmniejszył się o 55,2% wśród osób powyżej 65 roku życia.

Pomimo ogólnej tendencji w kierunku niższych wskaźników w okresie badania, wprowadzenie limitów ilości pasków do pomiaru stężenia glukozy we krwi (BGTS) nie doprowadziło do znaczącej zmiany częstości wizyt na oddziale ratunkowym w przypadku hipoglikemii (p = 0,67 dla funkcji interwencji rampowej w sierpniu 2013 r. Dla pacjentów P = 0,12 dla pacjentów w wieku ≥65 lat) lub hiperglikemii (P = 0,37 dla pacjentów, P = 0,24 dla pacjentów ≥65), napisali w JAMA Internal Medicine.

Autorzy zauważyli, że koszty związane z paskami do pomiaru poziomu glukozy we krwi są znaczące, podobno kosztowały Stany Zjednoczone w 2012 roku ponad 1,3 miliarda dolarów dla beneficjentów Medicare i ponad 250 milionów dolarów w Kanadzie w ramach publicznego ubezpieczenia leków.

„Publiczny program narkotykowy prowincji Ontario wprowadził limity ilościowe dla pasków do pomiaru poziomu glukozy we krwi w sierpniu 2013 r. W odpowiedzi na obawy dotyczące nadużywania tych produktów, które były jednymi z najbardziej kosztownych czynników napędzających ten prowincjonalny program narkotykowy” – powiedział Gomes dla MedPage Today. „Te limity ilościowe były zgodne z aktualnymi dowodami i wytycznymi Canadian Diabetes Association, jednak pozostawały obawy, że ograniczenie dostępu do tych produktów może prowadzić do pogorszenia kontroli cukrzycy u niektórych pacjentów”.

Obecnie w Stanach Zjednoczonych ograniczenia ilościowe na paskach do monitorowania poziomu glukozy we krwi różnią się w zależności od publicznych i prywatnych ubezpieczycieli i planów. Pacjenci z Medicare Część B stosujący codziennie insulinę mogą zazwyczaj otrzymywać do 100 pasków do pomiaru stężenia glukozy we krwi i lancetów miesięcznie, co pozwala na badanie trzy razy dziennie. Beneficjenci Medicare Part B niestosujący insuliny mogą również otrzymywać 100 pasków testowych co 3 miesiące, przydział jednego paska dziennie.

Grupa Gomesa przeanalizowała kliniczne implikacje wdrożenia polityki. Użytkownikom codziennej insuliny przydzielano następnie 3000 pasków testowych rocznie, podczas gdy osobom przyjmującym leki związane z hipoglikemią ograniczano do 400 pasków rocznie, a wszystkim innym chorym na cukrzycę przyznawano 200 pasków rocznie.

Podczas gdy nowa polityka weszła w życie w 2013 r., 7-letnia analiza obejmowała okres od kwietnia 2008 r. Do marca 2015 r. Na potrzeby badania 834 309 kanadyjskich pacjentów z cukrzycą podzielono na cztery grupy na podstawie statusu leczenia, w tym grupy insulinowej, grupa użytkowników doustnych leków hipoglikemicznych, doustny lek przeciwcukrzycowy niezwiązany z hipoglikemią i brak terapii lekowej. Uwzględniono dwie grupy wiekowe (19-64 lata i 65+).

Korzystając z kilku źródeł danych, naukowcy zbadali wskaźniki wizyt na oddziale ratunkowym z powodu hipoglikemii, oprócz średnich poziomów HbA1c wśród wszystkich uczestników.

Autorzy stwierdzili, że średnie poziomy HbA1c były w większości stabilne przez cały okres badania, po niewielkich wzrostach w obu grupach wiekowych w latach 2008-2009. W młodszej grupie średni poziom HbA1c wahał się od 7,4 do 7,7 i polityka nie miała na nie istotnego wpływu (P = 8.0). W grupie osób powyżej 65 roku życia poziomy pozostawały stabilne, między 7,0 a 7,2, a nowa polityka ograniczania ilości nie miała na nie znaczącego wpływu (P = 0,97).

Gomes nie była zaskoczona odkryciami, ponieważ „wprowadzone limity ilościowe były zgodne z naszym obecnym rozumieniem optymalnej częstotliwości badań dla osób z cukrzycą. Jestem jednak uspokojony tymi odkryciami, ponieważ pokazują, że ta polityka oszczędności kosztów nie prowadzi do -terminowy negatywny wpływ na bezpieczeństwo pacjentów i opiekę diabetologiczną ”.

Naukowcy przeprowadzili również analizę wrażliwości, aby zbadać wyniki tylko wśród pacjentów, którzy byli „dużymi użytkownikami BGTS” i nie zgłosili znaczącego wpływu polityki dotyczącej częstości wizyt na oddziałach ratunkowych lub średniego poziomu HbA1c (P> 0,05 dla wszystko).

„Pomimo tych dowodów, wytyczne praktyki klinicznej powoli zalecały określone optymalne częstotliwości badań w tej populacji i zamiast tego zalecały indywidualizację częstotliwości badań w oparciu o takie czynniki, jak stosowane leki przeciwcukrzycowe, poziom kontroli glikemii i historia hipoglikemii”. zakończyli.

Badanie miało pewne ograniczenia, jak np. Ocena wyników tylko przez 1,5 roku po wdrożeniu polityki, więc autorzy nie mogli wyciągać wniosków na temat długofalowych konsekwencji.

Amerykańskie Stowarzyszenie Endokrynologów Klinicznych (AACE) wydało w 2015 r. Konsensus zalecający, aby pacjenci z cukrzycą typu 2 badali poziom glukozy trzy do pięciu razy dziennie. U osób z cukrzycą typu 1 AACE zalecało monitorowanie co najmniej osiem razy dziennie.

W 2012 roku raport Biura Inspektora Generalnego stwierdził, że Centers for Medicare and Medicaid Services nadpłaciły około 209 milionów dolarów na pokrycie pasków do pomiaru poziomu glukozy we krwi w 2007 roku.

W 2016 roku Medicare ogłosiło program przetargów konkurencyjnych, aby obniżyć koszty związane z badaniami na cukrzycę. Wielu lekarzy przeanalizowało program, powołując się na niekorzystne wyniki pacjentów, co ostatecznie doprowadziło do wyższych kosztów opieki zdrowotnej w perspektywie długoterminowej.

Zgodnie z konsensusem 2106 AACE, wkrótce po wdrożeniu programu przetargowego, nastąpił spadek ilości i jakości materiałów do monitorowania poziomu glukozy we krwi oraz sprzeciw kilku świadczeniodawców i organizacji, powołując się na problemy związane z obniżoną jakością glukometrów i pasków testowych. National Minority Quality Forum (NMQF) wezwało nawet do zawieszenia programu.

Gomes powiedział MedPage Today, że „planujemy nadal monitorować te trendy, aby upewnić się, że nie ma długoterminowych konsekwencji tej zmiany polityki”.

Ujawnienia

Badanie zostało sfinansowane przez Ontario Ministry of Health and Long Term Care Health System Research Fund, Institute for Clinical Evaluative Sciences oraz Institute for Circulatory and Respiratory Health-Canadian Institutes of Health Research Chronic Diseases Team.

Gomes nie ujawnił żadnych istotnych powiązań z przemysłem. Jeden ze współautorów ujawnił stosowne relacje z Boehringer Ingelheim, Pfizer, Sanofi, Bristol-Myers Squibb, Astra-Zeneca, GlaxoSmithKline, Novo-Nordisk, Eli Lilly, Merck i Bayer.

Główne źródło

JAMA Internista

Źródło: Gomes T, et al. „Związek polityki ograniczenia ilości pasków do pomiaru stężenia glukozy we krwi z wynikami pacjentów badanie populacyjne” JAMA Internal Medicine 2016; DOI: 10.1001 / jamainternmed.2016.6851.

Minął kolejny rok, a ja miałem zamiar pisać o swoich życzeniach na Nowy Rok jako lekarz szpitalny. Ale potem przypomniałem sobie, że kilka lat temu zrobiłem coś bardzo podobnego. Wróciłem i przeczytałem moje życzenia i stwierdziłem, że są one teraz identyczne z moimi życzeniami! Nie oznacza to, że nie poczyniliśmy wielkich postępów, ale – jak wie każdy w służbie zdrowia – przesuwanie igły jest zadaniem herkulesowym.

1. Technologia informacyjna opieki zdrowotnej (IT). Miejmy nadzieję, że szpitale zaczną pracować nad optymalizacją infrastruktury informatycznej w opiece zdrowotnej z pierwszoplanowym przepływem pracy. To, co mamy https://yourpillstore.com/pl/flexumgel/ teraz (i mówię jako osoba, która pracowała w kilku różnych szpitalach) jest w większości powolne, nieefektywne i uciążliwe w użyciu. Zabiera czas pacjentom i powoduje wielką frustrację zarówno dla lekarzy, jak i pielęgniarek, którzy spędzają coraz mniej czasu ze swoimi pacjentami. W trosce o dobre lekarstwo, a także zadowolenie naszych pacjentów, musimy projektować lepsze systemy informatyczne, odejść od medycyny typu „click-box” i zapewnić, że informatyka w służbie zdrowia spełnia nie tylko wymogi administracyjne. Nawet najbardziej zatwardziały technofob zgodzi się, że technologia informacyjna jest drogą na przyszłość, więc uczyńmy ją lepszą.

2. Bezpieczeństwo pacjenta i jakość opieki zdrowotnej. W tej dziedzinie poczyniono wielkie postępy, ale musimy upewnić się, że wysiłki są zarówno skuteczne, jak i znaczące. Wiele z tych samych nierozwiązanych problemów nadal istnieje, co w zeszłym roku (a nawet 10 lat temu), takich jak usprawnienie procesu uzgadniania leków i procesu wypisu.

3. Satysfakcja pacjenta i poprawa doświadczenia szpitalnego. Zapytaj dowolnego pacjenta, czego naprawdę oczekuje od pobytu w szpitalu, a odpowiedzi są zwykle niezwykle proste. Takie rzeczy, jak dłuższy czas na twarz i lepsza komunikacja z lekarzami i pielęgniarkami, przejrzystość czasu oczekiwania i możliwość dobrego wypoczynku w szpitalu. Administracje szpitali w całym kraju muszą skupić się na prawdziwych podstawach dobrej opieki szpitalnej i odejść od „satysfakcji pacjenta” będącej naklejką na zderzak. Zrób to dobrze, a otrzymasz ogromne nagrody.

4. Kierunek konsolidacji ochrony zdrowia i lekarze prywatni.